Uitgesteld weekend

Ik neem op en hoor de stem van de officier van dienst (OVD): ‘Zijn jullie nog aan het varen? Er is ter hoogte van Milsbeek een jacht op een krib gevaren, de brandweer en de politie zijn ter plaatse.’ Ik meld dat we net aangemeerd liggen en vraag of het ernstig is. ‘Dat weet ik niet precies’, antwoordt ze. ‘Ik heb nog geen actueel beeld.’

Gestrand

Dat beeld heb ik inmiddels wel: toevallig krijg ik net via WhatsApp van een schipper een filmpje van het gestrande jacht binnen. Het is een blauw schip van ongeveer 20 ton dat scheef op een krib ligt. Ik bel meteen de OVD dat we ernaartoe gaan en stuur haar het filmpje door.

'Ik zie het blauwe jacht behoorlijk scheef over bakboord liggen, het roer steekt zelfs boven het water uit'

Heen en weer

Na een klein uur varen, bereiken we de plek des onheils. Ik zie het blauwe jacht behoorlijk scheef over bakboord liggen. Het roer steekt zelfs boven het water uit. De schepen die we onderweg passeren, vragen we om ter plaatse rustig voorbij te varen. Dat is maar goed ook, want telkens als er een schip langs het gestrande jacht vaart, beweegt het flink heen en weer.

Uitgeweken

De brandweer heeft de opvarenden al van het jacht gehaald: een man en een vrouw. Vooral de vrouw is flink geschrokken. Ze staan wat beduusd op de oever. Ook de OVD is er. Ik loop naar de opvarenden toe, schud hen de hand en maak een praatje. Mijn collega begeleidt ondertussen de passerende scheepvaart. De man vertelt me dat hij vanwege drukte plaats wilde maken, iets is uitgeweken en daardoor buiten de vaargeul is geraakt. Hij heeft de krib niet gezien, wat ook niet zo vreemd is, omdat die nét onder water ligt.

Ontbrekend baken

Ik vertel hem dat er normaal gesproken op de krib een baken staat, maar dat die nu helaas ontbreekt. Als mobiel verkeersleider melden wij dit soort zaken altijd direct aan de markeerdienst van Rijkswaterstaat. Dat hadden we voor dit ontbrekende kribbaken ook gedaan, maar onze collega’s hebben door drukte nog geen gelegenheid gehad het te plaatsen.

Voldoende afstand

Na mijn gesprek met de man overleg ik samen met de brandweer en de OVD wat te doen. We besluiten de aannemer in te schakelen, zodat hij kan helpen het jacht vlot te trekken. Ik stap weer aan boord van de RWS27 en meld het ontbrekende baken opnieuw aan de markeerdienst. Zij zullen er snel actie op ondernemen. Ondertussen varen we naar de bootjes die vlak bij het gestrande jacht ronddobberen om te kijken wat er aan de hand is. Zo’n jacht trekt toch wel aandacht. Wij vragen de bootjes voldoende afstand te nemen.

'De schipper geeft een beetje gas en het touw komt langzaam strak te staan'

Achterwaarts

Na een half uurtje arriveert de aannemer, in een oud RWS-vaartuig dat hij gekocht heeft. Het is een vreemde gewaarwording om te zien dat hij een voor mij zo vertrouwd vaartuig gebruikt voor zijn werkzaamheden. We maken plan de campagne en besluiten om het jacht achterwaarts weer van de krib af te slepen. Dus via dezelfde weg als hoe het erop is gevaren. De aannemer vaart naar de achterkant van het jacht en zet een tros op de achterste bolder. De schipper geeft een beetje gas en het touw komt langzaam strak te staan. Nog een beetje gas om iets meer kracht te zetten; er gebeurt weinig. We vragen de schipper wat slagen te maken (tornen). Dat helpt. Langzaam beweegt het jacht naar achteren en komt los van de krib.

Later dan gepland

Na inspectie blijkt het jacht gelukkig niet lek. Er is alleen behoorlijk wat verfschade, en binnen is alles omgevallen. De aannemer neemt het jacht langszij om het naar een reparatiebedrijf in Cuijk te varen. Mijn collega en ik begeleiden het transport. Nadat de aannemer het jacht heeft afgemeerd, nemen we afscheid en varen we terug naar Grave. Daar gaan we, weliswaar een paar uur later dan gepland, alsnog van een heerlijk weekend genieten. En het baken? Dat staat inmiddels gelukkig weer op zijn plek.