In treintjes naar de eindstreep: een terugblik op het uitdagende project Prinses Margriettunnel

Welke indrukken zijn achtergebleven bij de medewerkers zelf? Paul Litjens, technisch manager bij Rijkswaterstaat, en Rinse van der Wal, projectmanager van Van Hattum en Blankevoort, blikken terug.

Een Ferrari in een Kever

‘Ik denk dat we de allergrootste uitdaging van het project meteen aan het begin tegenkwamen,’ stelt van der Wal. ‘De Prinses Margriettunnel is een oude dame uit 1976. Maar in het ontwerp moesten we rekening houden met regels en technieken uit de 21^e eeuw.'

'Vergelijk het met het renoveren van een auto: als je plompverloren een gloednieuwe Ferrari-motor in een oude Kever zet, zakt de auto door z’n as heen. Je moet goed nadenken hoe je de motor vervangt, welke materialen je daarvoor nodig hebt, en hoe de Kever optimaal functioneert met de Ferrari-motor. Dat geldt ook voor deze tunnel.’

Een trotse samenwerking

Litjens knikt: ‘Dit was inderdaad de grootste uitdaging, maar ook een van de mooiste momenten van het project. Als Rijkswaterstaat zochten we namelijk heel nauw de samenwerking op met de aannemer. We maakten gebruik van elkaars kennis en kunde en kozen ervoor om in gesprek te blijven om tot een oplossing te komen.'

'Zo kwamen we bijvoorbeeld op de sluisjesmethode, waarbij we tegen de waterdruk inwerkten om zo min mogelijk te hoeven bemalen. En tot de gefaseerde aanpak in de uitvoering, waardoor de tunnel altijd gedeeltelijk open was voor verkeer. Dit heeft allebei heel positief uitgepakt.’

In treintjes

De intensieve samenwerking bleek ook tijdens de uitvoering onmisbaar. ‘Het project is meer dan alleen het aanbrengen van de palen,' vertelt van der Wal. ‘We moesten onderdelen slopen om ruimte te maken, deden kernboringen door de vloer, voerden betonwerk uit om de gesloopte onderdelen weer terug te brengen.'

'Ga zo maar door. Al deze werkzaamheden kun je zien als wagonnetjes van een trein: ze moeten allemaal goed op elkaar afgestemd zijn om te zorgen dat de trein soepel rijdt. Als je een wagonnetje mist of niet goed koppelt, ontspoort de trein.’

‘Om dat hele treintje van activiteiten en uitvoerende teams soepel te laten verlopen, is goede afstemming cruciaal,’ vult Litjens aan.

‘Op een smalle bouwplaats, omringd door materiaal, machines, steigers en rijdend verkeer, loop je elkaar snel in de weg. Dan moet je op elkaar kunnen vertrouwen en precies weten wie waar verantwoordelijk voor is. Daarom hadden we dagelijks overdrachtsmomenten tussen teams en evalueerden we na elke fase de planning en de veiligheid.'

'De verbeterpunten namen we meteen mee in de volgende fase. Dat maakte het werk steeds efficiënter en veiliger.’

Eerder de vlag uit dan verwacht

Is dat werken in treintjes dan ook de reden dat de tunnel zoveel eerder opengaat dan verwacht? ‘Dat speelt natuurlijk een grote rol,’ knikt Litjens. Van der Wal beaamt dat en voegt toe: ‘Maar vergeet ook zeker niet de mensen die in ploegen 7 dagen per week hebben gewerkt. In weer en wind stonden hier iedere dag 80 tot 100 mensen buiten.’

Aan hen geef ik grote complimenten: ze hebben keihard gewerkt. Ik denk dat wij de enige personen zijn in Nederland die hoopten dat er géén Elfstedentocht zou komen afgelopen jaren. Anders hadden we de werkzaamheden niet zo snel kunnen uitvoeren.’

En toen was het klaar

Doordat de mannen al sinds 2023 samenwerken, voelt de naderende opening van de Prinses Margriettunnel toch nog wat onwennig.

‘We zagen elkaar iedere dag hier in de keet,’ zegt van der Wal. ‘Nu niet meer. Dat is jammer. Ik heb genoten van onze samenwerking en de goede sfeer. Daar ben ik ook heel trots op. We keken echt naar elkaar om. En het is ons gewoon gelukt.’

Of de heren bij de opening van de tunnel nog in de auto springen om door de tunnel te rijden? Ze lachen allebei: ‘Haha, ja, wellicht wel. We hebben er genoeg tijd in doorgebracht afgelopen jaren. Maar nog een keer erdoorheen als hij helemaal open is voor verkeer, is misschien wel een goede afsluiter van het project.’